از ماست که بر ماست

روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاست         واندر طلب طعمه پر و بــــال بیار اســــــت

بر راستــــیِ بال نظر کرد و چنین گفت :        ((امروز همه روی جهــــان زیر پرِ ماســـت

بــــــــر اوج چو پرواز کنم ، از نظر تیز       می بینم اگــــر ذرهّ ای اندر تِک دریاســــــت

گـــــر بر سر خاشـــاک یکی پشّــه بجنبد        جنبیـــدن آن پشّــــه عیان در نظــــر ماســت))

بســــــــــیار منـــی کرد و زتقدیر نترسید        بنگر که ازین چرخ جفا پیشــه چه برخاســـت

ناگــــــه زکــــــــمینگاه یکی سخت کمانی        تیــــــری زقضتای بد بگشــــــاد بر او راسـت

گفتا : ((عجب است این که ز چوبی و زآهن        این تیزی و تندی و پریدن ز کجــا خاســــت))

زی تیــر نـــــگه کرد و پر خویـــــــش بر او دید        گفتا : ((زکه نالیم که از ماســــــت که برماســـت))